Αδιάβαστο Δάσος / Βίνιανη 2004

για τους αμίλητους,

που απ’ τα χείλη τους κρεμάστηκα να ‘δω πιο πέρα,

εκεί που ‘λευτερώνονται φως και σκοτάδι·

και πα’ ν’ αγγίξω τη φωτιά και πιάνω κάρβουνο καυτό και μαύρο και πονάει.

να ‘φυγαν με τη φωτεινή την όψη των θλιμμένων

ή έμειν’ άβγαλτη η μαυρίλα, η κούφια, των απελπισμένων ;

…τον ξεγύμνωσαν· του κόψαν το κεφάλι· του κόψανε τα χέρια απ’ τους ώμους και τα πόδια απ’ τα γόνατα και κάτω· τα κεφάλια τα πάστωσαν με ρίγανη κι αλάτι για να μη μυρίζουν και τα περιφέρανε στα χωριά συνοδεία οργάνων· ύστερα τα κρεμάσανε στην πλατεία· δημοσίεψαν και φωτογραφία στις εφημερίδες· νίκησαν.

εγκώμιο, λοιπόν, των νικημένων.

…ὄψιν ἄβυσσον…

Mαύρο

κατάσαρκα ντυμένο, μονοφόρι,

-κοιμούνται μέσα του πουλιά,

νύχτα βαθειά λαλούν αηδόνια-

και χαμηλά στο χώμα ανθίζουν

νηπενθή τα χορταράκια των αγρών,

κάθε φορά ωραία, στον καιρό τους.

Πιο χαμηλά,

άλυποι δίχως όνειρα κοιμούνται.

Κι αν τους γυρεύω στα ψηλότερα δεν απαντούν