…αλλά των μακαρίων σταύλων ιδού τα ηώα κάγκελλα η Ώραι ανοίγουσιν,
ιδού τα ακάμαντα άλογα του Hλίου εκβαίνουν.Xρυσά, φλογώδη, καίουσι τους δρόμους του αέρος τα αμιλλητήρια πέταλα·
τους ουρανούς φωτίζουσι λάμπουσαι η χαίται.τώρα εξανοίγει τ΄άνθη εις τον δροσώδη κόλπον της γης η αυγή· και φαίνονται

τώρα των φιλοπόνων ανδρών τα έργα.

τα μυρισμένα χείλη της ημέρας φιλούσι το αναπαυμένο μέτωπον της οικουμένης…

Από τις Ωδές του Ανδρέα Κάλβου, Ωκεανός,  Χ΄, 6 – 9.