μια μολυβένια νύχτα
άναψα ένα κεράκι
φάνηκε ένα δεντράκι
σκίστηκε το σκοτάδι
και δυο πουλιά πετάξανε στο φως
Μέρες τώρα, το δυσκολεμένο χέρι κρατάει ένα μολύβι σε μιαν άσκηση υπομονής κι ακρίβειας. Γίνανε πέντε μολυβένιες εικόνες, μικρές, μόλις 9,5 x 9,5 εκ. η καθεμιά, για μιαν έκθεση σχεδίων που εγκαινιάζεται μεθαύριο Πέμπτη 5/6 στην γκαλερί Ζουμπουλάκη. Στους τίτλους μια ιστορία, σαν παιδική. Να την είχα ζήσει άραγε; Ποιός ξέρει; Ποτέ μου δεν μπόρεσα να διακρίνω καθαρά το πραγματικό απ’ το άλλο. Νιώθω ότι η αλήθεια αποτραβιέται εκεί που δεν κοιτάει κανείς, εκεί… ηρεμεί και μας κοιτάζει
