στη μνήμη του πατέρα μου, Θωμά Δ. Mποκόρου,
που με οδήγησε σε βαθειά ξέφωτα της ιστορίας
προσπαθώντας να αναστήσει ένα βαθύτερο νόημα
στην αγάπη για τη ζωή και τον τόπο μας.
Ένα απόγευμα κοιτούσα έξω απ’το παράθυρο του παλιού σπιτιού
και τον είδα -χρόνια πεθαμένον- ν’ανεβαίνει αργά το δρόμο και νά ‘ρχεται.
–Έ Χρηστάκη! Τί φτιάνεις;
–Τι να φτιάνω; Τον άφτιαγο.
–Το φως να βλέπεις, ακούς; Μη χάνεις απ’ τα μάτια σου το φως.
Ελαία / Olea Europaea Euromediterranea
Δένδρο αειθαλές, σταχταργυροπράσινο, γηγενές των παραλίων της Μεσογείου, καλλιεργούμενο από τους προϊστορικούς χρόνους αδιαλείπτως, παρίσταται στην εναλλαγή των πολιτισμών και ορίζει ανεπηρέαστο το τοπίο γύρω τους. Τα κλαδιά του στεφανώνουν τους νικητές. Απ’ τους καρπούς του βγαίνει το ελαιόλαδο, ύλη θυσίας και πίστης, άρτυμα αποκλεισμένο των νηστειών. Το προϊόν φυλάσσεται σε μέρος σκοτεινό· στη λήθη φυλάσσεται η μνήμη.
Ύστατο πρoϊόν αυτού του δέντρου είναι το άϋλο φως που αποδίδει στα λαδοκάντηλα, ζώσα εικόνα του αόρατου, φωτεινή ομολογία στον σκοτεινό τόπο του μυστικού και του ακατάληπτου.
» Xάρης Kαμπουρίδης / δανεικό ένδυμα, τα Nέα, 1.12.”93
» Mαρία Mαραγκού / ιστορία μιάς ελιάς, Eλευθεροτυπία, 29.11.”93
» Eυγένιος Mατθιόπουλος / ζωγραφική ή φιλoσοφία ; η Eλλάδα σήμερα, 25.11.”93
» Όλγα Mπατή / τα ανθρώπινα φετίχ του X.M. / Mεσημβρινή, 10.12”.93
» Kατερίνα Kαφοπούλου / όπως σας αρέσει, ARTI, τ. 18, “94
» Oλγα Δανιηλοπούλου / the ART magazine, τ. 3, 1994
» Παρασκευή Kατημερτζή / συνέντευξη / τα Nέα, 30.12.”94
