Πρώτη εποχή κάθε καινούριου χρόνου είναι η άνοιξη
κι άλλο μέλημα δεν έχει ο κρύος καιρός στο νού του παρά μονάχα αυτήν, πότε νά’ρθει.
Βρέχει ο χειμώνας και σκιρτά ο σπόρος της ομορφιάς της,
φυσάει ο αέρας του και καθαρίζει το πρόσωπό της να λάμψει,
στην παγωνιά του δυναμώνει ν’ ανθίσει, φουσκωμένο μπουμπούκι,
στη σκοτεινιά του λαχταράει το φως,
στη σιγαλιά του ασκείται να κελαηδάει και να βουίζει.
Χιόνι ο χειμώνας, κατεβαίνει απ’ τα βουνά να την κρατάει δροσερή,
ψιθυρίζοντας τα πολύχρωμα μυστικά της χαμένης λευκότητάς του
στου νερού τα ρυάκια: δεύτερη φορά στο ίδιο ποτάμι δεν μπαίνεις.
