Αιώνες τώρα στον τόπο μας, η θάλασσα ενώνει εκατοντάδες νησιά κι ατέλειωτες ακρογιαλιές με όλο τον κόσμο. Δύο χιλιάδες χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού κι αμέτρητα χρόνια πρίν απ’ αυτήν, αναζητώντας στο μέλλον τους ιδανικούς σκοπούς μας, πλέουμε σε όλο και πιό άγνωστες θάλασσες. Μ’ όλους τους καιρούς, σ’ όλους τους τόπους, ανταλάσσουμε χαιρετισμούς, ιδέες, εμπορεύματα, πολιτισμούς, πολέμους κι ο νούς μας πάντα στο ταξίδι· απ’ τον καιρό του Οδυσσέα μέχρι τις μέρες μας, κι αν δεν το ευχόμαστε κρυφά το επιθυμούμε “να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις…”.
Και τέτοιες μέρες γιορτινές, παραμονές Πρωτοχρονιάς, εκεί που ετοιμαζόμαστε να ξανοιχτούμε πάλι, όπου κρατιόταν το έθιμο, βγαίναν τα καραβάκια και περιφέρονταν στους δρόμους. Τά ‘βγαζαν τα παιδιά στην αγγαλιά τους, στολισμένα με σημαιούλες, φωτάκια, χρώματα, και τα γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας ευχές για έναν ακόμη καλοτάξιδο και ειρηνικό καινούριο χρόνο
