Tέλος χρόνου·
κι όμως εμείς γιορτάζουμε ξανά μία γέννηση,
για να μη σταματάει η ζωή·
κλωστή να ξετυλίγεται κι όλο κάτι ν’ αρχίζει.
Kαι ξανά η αθωότητα για ν’ ανασάνουμε,
ξανά η ελπίδα για να προσπαθήσουμε,
ξανά η πίστη για ν’ αντέξουμε,
ξανά η προσδοκία για να ονειρευτούμε.
Kαινούριος χρόνος, άγραφος,
είναι ανοιχτός μπροστά μας.
